Twee boksers in de ring, allebei in hun eigen hoek. Ze roepen iets naar elkaar, kijken naar elkaar en willen allebei winnen.

Bij het ontwerpen van mijn website, maar ook tijdens het schrijven van een blog heb ik twee boksers in mijn hoofd. Mijn marketingbokser zegt: “Zorg dat je gezien wordt en denk vanuit de klant, wat vindt hij interessant, wat wil hij lezen, welk probleem heeft hij?” Mijn persoonlijke bokser roept: “Laat je niet afleiden, werk van binnenuit, volg je eigen gevoel en interesses, dáár begint de creatie. Als je dichtbij jezelf blijft dan wordt dat ook opgepikt.”

Wat te doen? Van waaruit onderneem ik mijn acties? Laat ik me leiden door iets wat buiten mij ligt (extrinsiek) of door waarden van mijzelf (intrinsiek)?

Ik werd laatst door een vriendin geattendeerd op een artikel van Lisanne de Vaan, geschreven voor het online magazine Bedrock. De titel luidde: “Kinderen en jongeren zijn angstiger en depressiever dan ooit. En dit is waarom. Intrinsieke doelen maken anno 2016 plaats voor extrinsieke doelen.”

Wat zijn nou die extrinsieke doelen? Volgens onderzoeksleider Jean Twenge zijn jongeren tegenwoordig meer gefocust op het verkrijgen van materiele zaken, een mooi uiterlijk, een goede carrière, maar bovenal een positief oordeel van anderen. Media en social media zijn belangrijke factoren hierin. Sterker nog, wil je tegenwoordig DJ, model, presentator of mode-ontwerper worden; hoeveel volgers heb je? Welk merk ben jij? Waar sta jij voor? Hoe vaak heb je contact met je volgers, je vrienden?

Bij intrinsieke doelen ben je meer gericht op het verkrijgen van groei omdat JIJ dat wil i.p.v. de maatschappelijke norm leidend te laten zijn. Je bent minder afhankelijk van de beoordeling van anderen, je zoekt zelf een betekenisvolle weg in het leven.

De angst en depressieve gevoelens die ontstaan komen doordat er bij extrinsieke doelen een afhankelijkheid ontstaat van de ander. Of je ertoe doet leg je in de handen van de ander. Daardoor is er sprake van controle verlies, wat angst en zorgen met zich meebrengt. Een prachtig voorbeeld hiervan zag ik vorige week. Anna Nooshin, vlogster en inmiddels BN’er door haar populaire vlog, zei in het programma Expeditie Robinson dat ze zo bang was om de echte Anna te laten zien. Om haar maskers te laten vallen.Alles onder controle, behalve het eindoordeel.

Is er dan iets mis met doelen nastreven die in eerste instantie ingegeven worden door de omgeving? We willen er toch allemaal bij horen? En mooi gevonden worden?Welnee. Er is niets mis mee. Het kan zelfs een fantastische motor zijn, het kan je verrijken, zelfvertrouwen geven. En vanuit ons oerinstinct, kuddedieren die we zijn, is het zelfs van levensbelang dat je bij de groep hoort.

Het gaat mis als je je intrinsieke, eigen waarden en doelen uit het oog verliest. Of nog nooit kennis mee hebt gemaakt. Als je je identiteit koppelt aan (materiele) successen of mislukkingen. Denk eens heel eerlijk na. Stel jezelf eens de vraag: Wie ben ik als alles weg zou vallen? Hoe vaak ben ik bezig met een beoordeling van anderen?

Ik hoop dan ook oprecht dat alle kinderen in de huidige maatschappij kennis mogen maken met beide aspecten. Daar begint weerbaarheid. En gedrevenheid. Dé mix voor een compleet mens.

Terug naar jou en mij.

Voor wie heb ik dit blog nou geschreven? Welke bokser heeft gewonnen?

Het is 1-1 geworden…

En jij, wie wint er het vaakst bij jou?