17 april 2018

De nieuwe roze olifant

De nieuwe roze olifant

 

Het was muisstil in de zaal. Na jaren van uitstel had ik al mijn moed verzameld. Daar stond ik dan. Een microfoon in m’n hand, geen piano, geen gitaar, alleen ik en mijn stem. Eén lied. Ik had het al zo vaak gezongen, ik kon het dromen. M’n ouders zaten achterin, maar ik kon niemand zien door de felle lampen.

Ik zette in en hoorde mijn eigen kwetsbare, maar volle stem. Als natuurlijk kwam de tekst eruit. Eerste couplet, tweede couplet.

En daar ging het mis.

Ik startte het derde couplet, maar ik schrok. Ik hoorde mezelf verkeerde zinnen zeggen. Abrupt hield ik op met zingen. Een speld kon je horen vallen. Een black-out. Ik wist niets meer.

Huilend rende ik van het podium af. Het publiek begon te klappen en dacht dat het zo hoorde. Ik kon wel door de grond zakken en durfde de coulissen niet meer uit, bang voor alle reacties.

17 jaar was ik. Ik besloot nooit meer voor publiek te gaan zingen.

 

En ongemerkt zong ik overdag ook niet meer. Het plezier en de onbevangenheid waren in één klap weggevaagd. Onze buurman waar ik iedere dag langs fietste was het vast opgevallen.

Twee jaar geleden heb ik nog een keer meegedaan met een workshop en ik kreeg weer een black-out. De welbekende roze olifant. Met de welbekende, vernietigende gedachte daarna: ‘Zie je wel.’

 

En dat is wat we doen. Wat ik doe. Onze herinneringen tot waarheid bestempelen. Het als graadmeter hanteren. Onze overtuigingen onze keuzes laten beïnvloeden. Onze verhalen in stand houden.

‘Ik kan niet zingen.’

‘Ik ben wel een beetje goed in dingen, maar echt goed ben ik niet, ik ben een gemiddeld zesje of een zeven.’

‘Ik ben een moeilijk mannetje.’

‘Ik ben niet creatief, m’n zus is pas creatief, maar ik niet.’

Ik ben, ik kan. Vul maar in.

Vaak wordt er gezegd dat voor iedere negatieve ervaring, vijf positieve ervaringen nodig zijn om weer op ‘neutraal’ uit te komen. Nu heeft gedachtenonderzoek uitgewezen dat van de 60.000 gedachten die we hebben per dag, 70% negatief getint is. Hard werken dus om je perceptie bij te sturen!

 

Ooit hebben deze verhalen gediend als beschermingsmechanisme. Een jas, die nodig was om de pijn van de ervaring te verwerken. Hanteerbaar te maken. Opkrabbelen en voortleven.

In mijn geval heeft mijn besluit ‘Ik ga nooit meer zingen voor publiek’ ervoor gezorgd dat ik niet meer voor schut heb gestaan. In geen enkele gelegenheid.

‘Ik ben een moeilijk mannetje’ is een fijne reden om je niet kwetsbaar op te hoeven stellen en zo verbinding misschien uit de weg te gaan.

Conclusie: veel gebracht, maar ook veel ontnomen. Een verhaal wat ik zelf ben gaan geloven. Door die ene ervaring. Of soms door één opmerking van iemand. Ik hou het zelf in stand!

Dient het me nog? Nee.

Kan ik er vanaf? Ja.

 

En nu komt het…

Binnenkort, heel binnenkort (ik zeg niet wanneer), moet ik voor een publiek van 300 man zingen. Samen met twee anderen, maar ook een stuk alleen.

Dat is nog niet alles. Ik moet m’n tekst ook nog à la minute improviseren, met input van het publiek. Er is geen vaste melodie. Die moet ik ook zelf in het moment bedenken. Zingen voelt zo kwetsbaar, alles is in je stem te horen.

Doodeng. Ik pies nu al in m’n broek.

Maar ik ga voor een herkansing. Of nee, dat is niet waar. Ik ga niet voor een herkansing. Dat zou impliceren dat er maar twee uitkomsten zijn, slagen of falen.

 

Ik ga voor een nieuwe ervaring. Dwars door de bibbers, dwars door de roze olifant.

Ik ga voor een nieuw verhaal.

 

Reacties (6)

  • Lutz
    apr 19, 2018

    Mooi Maaike. Een ontroerend verhaal. Een ook zo herkenbaar. Geniet van de spanning en het nemen van een nieuw besluit.

    Beantwoorden
    • Maaike
      mei 1, 2018

      Dank je Lutz. Fijne woorden. En ik hou inderdaad wel van een beetje spanning. 🙂

      Beantwoorden
    • Mieke
      mei 15, 2018

      Daar moet je ballen voor hebben! Petje af.

      Beantwoorden
  • Hugo
    apr 26, 2018

    Een dikke zoen en een warme omhelzing voor jou Maaike! Je hebt een heldensprong gemaakt! Je bent over de olifant heen gesprongen. Ik heb je de aanloop zien nemen en de sprong zien en horen(!) (en voelen) maken! Je hebt het hartstikke goed gedaan en bent veilig geland. Op naar een duet!

    Beantwoorden
    • Maaike
      mei 1, 2018

      Dank je wel lieve Hugo. Ik heb genoten van de mooie ochtend. Dank voor de mentale ondersteuning, zowel vooraf als achteraf. Duetje klinkt goed!

      Beantwoorden

Laat een reactie achter op Maaike Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

maaike’shersenspinsels

Nieuwsgierig naar mijn hersenspinsels en activiteiten?
Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief!

Ja, ik ontvang graag de nieuwsbrief(4 à 5 keer per jaar)